XI Nocne złośliwości

Ta notka dedykowana jest autorce bloga o miłoci Narcyzy Black i Toma Riddla oraz Madzi,tłumaczce opowiadania o SS i HG .Dzięki nim powstała moja nowa odslona.Wydaje mi sie ona duzo lepsza od poprzednich, ocenicie sami:*


Hermiona leżała w łóżku już od kilku godzin.Nie mogła spać, liczyła nawet hipogryfy, ale i to nie pomagało.Cały czas myślała o świętach i Severusie. Aż nagle wpadła na genialny, jej zdaniem, pomysł.A jakby tak zaprosić go na Wigilię?Przecież jej rodzice nie mogą być tacy okropni.Matka już o wszystkim wie, a i tato pewnie znajdzie jakiś wspólny język z Severusem.Nie da rady z tym czekać do rana.Była za bardzo ciekawa zdania Severusa na ten temat.Wzięła więc pelerynę-niewidkę Herrego, która leżała już od dłuższego czasu u niej pod łóżkiem.Harry był jednak dobrym przyjacielem.Pożyczył jej pelerynę do odwołania, jemu nie była narazie potrzebna, a Hermiona często jej pożyczała, więc Potter stwierdził, że lepiej będzie jak Hermi przestanie go ciągle budzić nocami i pożyczył jej niewidke na czas nieokreślony.Gryfonka zarzuciła pelerynę na zbyt krótką(?) koszulkę nocną i wymknęła się na korytarz łączący pokój wspólny Gryffindoru z reszta zamku.
-Lumos!-zapaliła różdżkę
-Kto to?Człowiecze, zgaś to światło, bo w oczy razi, nikt nie ma nademną litości-zaskrzeczała pijana Gruba Dama
-Przepraszam , ale muszę wyjść, wypuść mnie proszę
-Ciągle ktoś łazi pod tą peleryną po nocach ,nie wiadomo po co i do kogo.Budzą człowieka, męczą, a po chwili wracają i znów budzą i coś chcą, straszny jest mój żywot, a oto jedyna jego osłoda-mruczała niezadowolona Gruba Dama i wskazała na pustą butelkę wina marki Agropol
-Damo, proszę cię, zimno mi już-zapiszczała błagalnym głosem Hermiona
-Dobrze, juz dobrze, idź-odparła jej Gruba Dama i przesunęła sie w ramie obrazu-i z łaski swojej nie opowiadaj o tym co dziś tu zaszło, każda postać z portretu ma czasami gorszy dzień
-Ufff... dobrze, że nie była na tyle pijana, żeby się nie obudzić-wyszeptała zadowolona dziewczyna kiedy znalazła się już na korytarzu.
Po chwili pukała juz do drzwi Severusa.Mistrz Eliksirów jeszcze pracował, więc nie musiała kopać w drzwi aby go obudzić.Swoją drogą, czy on kiedyś w ogóle spał?
-Hermiona?!Co ty tu robisz o tej porze?Stało się coś?-spytał dobrze ukrywając swoje niezadowolenie z faktu, że ktoś zakłóca mu spokój
-Nie, ale wpadłam na pewien pomysł i muszę to z tobą skonsultować, nie wiem czy się zgodzisz
-No, jak nie wiesz czy się zgodzę to aż sie boję ciebie sluchać-uśmiechnął sie Severus Snapeowato
-Zaraz ci wszystko objaśnię , ale najpierw może mnie wpuścisz co?-spojrzała na niego wyczekująco
-Eeeee...to znaczy, nie, nie mogę cię wpuścić-twardo odparł Sever
-Eeeee...-wymamrotała równie elokwentnie zbita z tropu Hermiona
-Przepraszam cię, ale teraz pracuję, wiesz i...
-Rozumiem, nie gniewam się, no co ty, lepiej już sobię pójdę.
Hermionie nagle zrobiło się przykro.Wymykała się z dormitorium,narażała, użerała się z pijaną Grubą Damą, marzła, tylko po to aby się z nim podzielić swoim pomysłem, a on?A on mówi jej spokojnie, że nie wpuści jej, bo teraz pracuje, nie ma dla niej czasu.Nawet nie mogła wyczytać nic z jego twarzy, bo jak zwykle idealnie sie maskował.A może ktoś u niego jest?Czyżby i w świecie czarodziejów były prostytutki?Sever nie wyglądał na takiego, który musiałby płacić za tego typu usługi, ale nie wyglądał na wiele rzeczy, które się jednak działy, więc?
-Sever, co ty przedemną ukrywasz?-spytała ostrożnie
-Ukrywam coś, to fakt, ale nie mogę ci teraz powiedzieć co.Dowiesz sie w swoim czasie, już niedługo, to nic złego, zapewniam cię-wysyczał z nieukrywaną już irytacją
-Wierzę ci na słowo-odparła niezadowolona Hermiona i zaczęła intensywnie myśleć-nic nie chcesz mi powiedziec, ok , ale nie myśl, że będę czekać do tego "swojego czasu", chyba już czas aby zajrzeć do myślodsiewni po raz drugi-uśmiechnęła się podle
-Więc z czym do mnie przyszłaś aniołku?-Snapeowi nie podabał się ten jej tajemniczy uśmiech.Był szpiegiem i był bardzo dobry w tym co robił, wiedział więc, że taki uśmieszek nie wróży niczego dobrego.
-Chciałbyś przyjść do nas na Wigilię?-wypaliła nagle dziewczyna
-..., co?
-No ja , moi rodzice i ty kochanie-uśmiechnęła sie tym razem przymilnie
-Oszalałaś?!Jak ty to sobie wyobrażasz?Jestem dwa razy od ciebie starszy, a i od niech niewiele młodszy, przedstawisz mnie niby jako kogo?
-No jako mojego faceta oczywiście.
Severus spojrzał na nią z politowaniem, jakby karcił własnie jakiegoś pierwszoroczniaka na jednej ze swoich lekcji.Dobrze wiedział jak bardzo Hermiona nie lubiła, gdy ją tak traktował, jak uczennicę.
-Nie Hermi, to nie wypali, będę do ciebie wpadał w święta, ale użyję aportacji, chyba nie myślałaś , że mogę cię tak długo nie oglądać, ale na Wigilii nie będę , wybij to sobie z głowy.
-Ok trudno, ale cieszę się , że jednak będziemy sie widzieli.Dobra, to ja już lecę.
-Nie tak szybko moja droga-Severus przyciągnął ją do siebie i mocno pocałował-skoro już tu jesteś to nię mogę tego nie wykorzystać.
-Wspaniale, a co będzie jak zza rogu wyskoczy nagle Pani Norris?
-Wtedy hmm, może ja zaavaduję?-zażartował Snape i roześmiał się szczerze
-Dobra Sever, teraz napawdę już lecę-Hermi liznęła go po policzku i zachichotała, wiedziała jak bardzo tego nie lubił
-Hermiono, troche więcej subtelności, zachowujesz sie jak Łapa, czyżbyś chciała zostać animagiem?-zapytał z drwiną
-Widzę, że jesteś nie w humorze, nie powinnam była w ogóle tu przychodzić-powiedziała Hermiona
-Nie obrażaj się, jestem poprostu zmęczony, a mam jeszcze dużo pracy.Nie drażnisz mnie ty, ale to,że doba jest za krótka -spojrzał na nią tymi swoimi czarnymi oczami, a ona jakby nagle zapomniała o całym świecie.
-Uwielbiam patrzeć w twoje oczy Sev, ale mimo to boję się twojego spojrzenia
-No jeszcze tylko tego mi brakowało!-wyrzucił z siebie niezadowolony Snape
-Poprostu gdy tak na mnie patrzysz, boję się,że zaraz użyjesz tej swojej legimencji
-Nigdy nie użyję przeciw tobie zadnego zaklęcia bez twojej zgody, masz moje słowo, a jak wiesz, jest ono cenniejsze niż złoto.
Teraz Hermiona mogła bez obaw zagłebic sie w czarnych oczach jak w głębokiej studni,była to otchłań, ale ona czuła się w niej zadziwiająco bezpiecznie.To był jej własny kawałek nieba.
-Mimo to,że byłeś dziś dla mnie taki niedobry to nadal cie kocham-wymruczała mu w ucho wieszając się upszednio na jego szyi
-Wiesz, że i ja cię kocham, więc nie miej mi za złe gorszego humoru.
Severus jeszcze raz ją pocałował i mocno do siebie przytulił.Kiedy jego uścisk nieco zelżał Hermiona odkleiła sie od niego , zarzuciła na siebie peleryne-niewidkę i podreptała w stronę wieży Gryffindoru.
-Jak dobrze, że nic nie widziała.Cholerna ciekawska gryfońska natura.Do tego ta jej krótka koszulka, nie masz pojęcia jak bardzo chciałem cię wpuścić -wymruczał pod nosem i dalej zajął się tym ,czym zajmował sie pilnie do chwili , w której usłyszał tak bardzo nieporządane pukanie do drzwi.
-Jeśli myśli, że uśpił moją czujność tymi słodkimi słówkami, to chyba mnie nie docenia-wysyczała z irytacją Hermiona-może nie jestem tak doświadczona jak ty, ale nie jestem też tak głupia jak ci sie wydaje.
W owej chwili postanowiła sobie, że w najbiższych sprzyjających okolicznościach zajrzy po raz drugi do jego myślodsiewni.Zaufanie nie jest ślepą wiarą, musi się na czymś opierać, a Sever sam przyznał ,że coś przed nią ukrywa.Nie pierwszy raz usłyszała, że wszystkiego dowie sie później, we właściwym czasie.
-To ja będę decydować o tym, który czas jest właściwy ,a który nie, nię będziesz mnie traktował jak smarkuli.
Ale wszystkie jej podejrzenia i oskarżenia rozwiały się, gdy zobaczyła na swoim łóżku bukiet wściekle zielonych róż.Do kwiatów dołączony był liścik z wykaligrafowanymi indyjskimi znakami, które znaczyły "kocham cię".
-Skąd on wiedział, że w wolnych chwilach uczę sie Hindi?-zapytała w myślach samą siebie, po czym uśmiechnęła się do róż i położyła się spać.