XVI Sectumsempra \ sesja

Nie wiem kiedy dodam nastepna notkę, bo nawet nie mam czasu jej przepisac. Sesja mi sie zaczela i sie zarzynam;]Prosze o cierpliwosc, nie zostawie tego bloga.
wielkie cmoki dla kochanych wiernych czytelników:*, więcej komentarz poproszę!!!

W czasie gdy Hermiona siedziała w Pokoju Wspólnym i chłonęła całą sobą książkę do transmutacji, Severus wybierał się do Hogsmade po brakujące składniki do eliksiru pieprzowego dla pani Pomfrey.
-Cholerni smarkacze! Ciągle chorują! Ale ja przecież nie mam nic lepszego do roboty niż latanie po składniki do tego obrzydlistwa. Potem będą to pić, krztusić się, pluć z myślą , że wstrętny nietoperz celowo dodaje najobrzydliwsze ingrediencje, aby wracali do zdrowia, ale w potwornych według nich mękach. Oh! Gdybym tylko mógł tak zrobić! Wtedy dopiero przekonaliby się co to znaczy eliksir nie nadający się do wypicia.
Ja widać nic nie zapowiadało czegoś niezwykłego. Korytarz jak zawsze w czasie lekcji był pusty. Lochy jak zawsze sprawiały wrażenie katakumb, a Snape jak zwykle pomstował na swoich uczniów. Ale…
-Sectumsempra! – usłyszał z głębi korytarza znajome zaklęcie , na początku stwierdził, że coś mu się na pewno przesłyszało, ale jako doświadczony szpieg widział, że takie rzeczy nigdy mu się nie zdarzały.
Z męskiej łazienki dochodziły podejrzane krzyki. Snape nie zastanawiał się zbyt długo nad tym co powinien zrobić i biegiem udał się w tamtą stronę.
-Co do cho… - nie dokończył, gdy jego oczom ukazała się ochlapana świeżą krwią łazienka. Krew była wszędzie, na ścianach , na podłodze, lustrach i zlewach. Pośród tej scenerii rodem z horrorów leżał Malfloy, a nad nim klęczał siny ze strachu Potter.
-Nie umieraj, ja nie chciałem. Chciałem ci tylko dać nauczkę, przestraszyć, nie chciałem cię zabijać
-Dobra Potter, w sumie mogę być ci wdzięczny , moim przeznaczeniem było umrzeć w gorszych okolicznościach i większych męczarniach – powiedział Draco, nie bez wysiłku, krztusząc się własną krwią, a kałuża w której leżał stawała się coraz większa.
-Ale ja naprawdę nie chciałem…
Widok był dość niecodzienny, dwóch śmiertelnych wrogów splecionych w niemal braterskim uścisku. Harry klęczał na podłodze i trzymał za rękę Dracona, którego biała głowa spoczywała na jego kolanach, obaj płakali.
-Potter! Do kurwy nędzy! Wypierdalaj do Dumbledora, ale już! Zawiadom też kogo trzeba, ja się zajmę Malfloyem. Znam zaklęcie odwołujące, bo tak się składa, że Sectumsempra jest moja!- wyryczał wściekły Snape
Jeżeli Severus wyglądał przerażająco zawsze, to nie było słowa na określenie stanu, w którym był w tej chwili.
-Ja nie chciałem, nie wiedziałem - wybełkotał wystraszony Harry i wybiegł z łazienki
-Spokojnie Draco, nic ci nie będzie, przestań się trząść
Snape ukucnął przy nim i zaczął mruczeć pod nosem niezrozumiałe inkantacje, po chwili Malfloy wyglądał jak nowy.
-Teraz pójdziesz ze mną do mojego gabinetu, zlikwidowałem rany, ale dam ci jeszcze cos na blizny. Poza tym trzeba to oczyścić, a pani Pomfrey jak zwykle zadawałaby za dużo pytań. No już się nie maż, chodź.
***
Harry biegł korytarzem jak szalony, fakt że nie wyglądał też normalnie. Włosy bardziej rozczochrany niż po meczu quidliha, twarz bledsza niż po koszmarze z Lordem Voldemortem w roli głównej, a oczy większe i bardziej załzawione niż po paleniu mugolskiej marihuany z ogródka bliźniaków Wesleyów. To był pierwszy raz, gdy udało mu się kogoś prawie zabić, na całe szczęście tylko prawie. Teraz marzył głównie o tym , by przytulić się do Ginny, ale niestety, najpierw musiał spojrzeć w niebieskie świdrujące oczka dyrektora. Na jego szczęście, czy też nieszczęście, plotka szybko okrążyła już cały Hogwart i Ginny czekała na niego pod gargulcem.
-Harry, kochany! Co się stało?- rzuciła mu się na szyję zapłakana
-Prawda, chyba, tak, nie wiem, może, a co słyszałaś? – zapytał totalnie skołowany Harry
-Że zabiłeś Malfloya, rzuciłeś na niego Avadę, a wcześniej torturowałeś go Cruciatusem. Podobna złapałeś go na likwidowaniu zaklęć zabezpieczających Hogwart. Słyszałam, że to była niesamowita walka! Ale teraz zamkną cię w Azkabanie za rzucenie niewybaczalnegooooo – znów zaniosła się płaczem
-Ginny, wiewióreczko ty moja, nie płacz, to wszystko kłamstwa
-Taaaak? – zapytała z nadzieją w głosie ruda
-Spotkałem, a w zasadzie natknąłem się na Malfloya w łazience, strasznie płakał, rozmawiał z Jęczącą Martą o tym, że nie chce mu się żyć, i takie tam. Kiedy mnie zobaczył ,wściekł się oczywiście i chciał mnie poczęstować Cruciatusem, ale ja byłem szybszy i rzuciłem na niego Sectumsemprę…
-Co rzuciłeś?
-Jakieś dziwne zaklęcie, znalazłem je w używanej książce do eliksirów, którą dostałem od Slughorna. Nie znałem działania Sectumsempry, ale wydawało mi się , że jest skuteczna i była, aż za bardzo. Okazało się, że to czarna magia w najczystszej postaci, to zaklęcie wymyślił Snape, to zaklęcie tnące! Gdybym wiedział, nigdy nie użyłbym go przeciwko komukolwiek, po prostu tak jakos wpadło mi do głowy…
-Rozumiem chłopcze- powiedział Dumbledor, który jak zwykle pojawił się znikąd
-Dyrektorze, ja nie chciałem, naprawdę - zaczął Harry
-Ależ ja naprawdę rozumiem – uśmiechnął się stary czarodziej dobrotliwie – a ty Ginny, chyba wiesz co powinnaś zrobić.
Ginny posłusznie przytaknęła zrozumiawszy, że wypadałoby zawiadomić, albo raczej ostrzec, Hermionę przed tym, w jakim stanie jest jej chłopak, eee… jej nietoperz.